Waar gaat jouw volgende reis heen?
Hier vind je mijn reiservaringen welke jouw de benodigde inspiratie kunnen bieden.
Hier vind je mijn reiservaringen welke jouw de benodigde inspiratie kunnen bieden.
Amerikaans Samoa, na vijf zeedagen hebben we eindelijk weer land in zicht. De laatste haven voordat we morgen de Internationale datumgrens overgaan. Geheel tegen verwachting in vertrok in vanmorgen met een tour over het eiland. De tourbus was nieuw, in 1962, en heel modern uitgerust, de ramen bestonden uit plastic schotten welke bij droog weer in de bus verdwenen. Wanneer het begint te regenen, wat het hier met regelmaat doet, kan je de schotten uit hun schuilplaats trekken en tegen een plankje plaatsen waardoor je beschermd bent tegen de regen. Perfect voor de tropen.
De tour bracht ons langs het tsunami monument en de prachtige kustlijn van Amerikaans Samoa. Het uiteindelijke doel van de rit was een AVA ceremonie en een culturele show gegeven door bewoners van het dorp dat ons verwelkomende. Om eerlijk te zijn was het een kneuterige ceremonie, wat het eigenlijk ook wel schattig maakte. Het is wel mooi om te zien hoe toegewijd de bewoners van dit dorp zijn aan hun cultuur.
Tijdens de weg terug naar het schip brachten we een bezoek aan een prachtig 18 – hole golfbaan waar we gebruik konden maken van de faciliteiten. Ik kan helemaal niet golven, weet zelfs helemaal niets van golf, maar kreeg opeens ontzettende zin om een potje te golven bij het zien golfbaan. Prachtige groen, mooi gemaaid gras en overal schitterende palmbomen. Vast een plaatje voor iedere golfliefhebber of voor degene met groene vingers.
De laatste stop was bij de ‘Flowerpots Rocks’, het verhaal gaat dat een echtpaar zwemmend probeerde over te steken van West Samoa naar Amerikaans Samoa. Helaas heeft het echtpaar het nooit gehaald en zijn ze veranderd in twee grote rotsen, volgroeid met prachtig groen, net voor de kust.
Een paar meter voor het schip brak de hemel open, dat deed het eerder vanmorgen ook maar toen was het over na een paar minuten. Echter dit keer hield het aan tot het tijd was om alle trossen los te gooien en richting de nationale datumgrens te varen. Gelukkig heb ik een prachtige roze poncho welke me droog houd!