Gistermiddag hebben voor de laatste keer in dertig dagen de passagiers tot ziens gezegd. Op het moment dat de laatste handbagage koffers het schip hadden verlaten werd de gangway ingetrokken en gingen de deuren van de Nieuw Statendam dicht. 

Het is een vreemde gewaarwording, personeelsleden die langs het lido zwembad zitten met een biertje in hun hand waar een paar uur eerder nog gasten in hun badkleding hadden gelegen. Vraag me af of iedereen veilig thuis is gekomen, want volgens de laatste berichten gaat KLM/Air France 70 – 90% minder passagiers vervoeren en ook ik kreeg al bericht dat Delta me pas weer vanaf 14 april naar de andere kant van de Atlantische Oceaan kan brengen. En vele andere luchtvaartmaatschappijen hebben dezelfde beslissing moeten nemen.

De woorden vinden lastig hun weg naar buiten, de afgelopen tijd heb ik weinig geschreven omdat ik het gevoel heb dat ik weinig te vertellen had. Op het moment dat het nieuws naar buiten kwam dat ook wij dertig dagen zonder passagiers zouden komen te zitten zei ik al tegen Symen dat ik graag erover wil vertellen. Waar we eerst naar Freeport in de Bahama’s langszij zouden gaan voor onderhoud, is nu het plan om ergens in de Caribische zee voor anker te gaan, met zo nu en dan een dagje Half Moon Cay om de benen te strekken. Voor het afladen van vuilnis en krijgen van de nodige bevoorrading zoals eten, drinken en brandstof word er nu gekeken of er de mogelijkheid is om zo nu en dan richting Fort Lauderdale te gaan.

Langzaam maken we onze weg naar de plek waar we met een groot gedeelte van de Holland America Line Group vloot komen te liggen. De zee is kalm en de zon schijnt. We hebben het goed en tot op heden word er goed voor ons gezorgd. Wij zitten hier met voltallig personeel te wachten tot verder bericht, wat gaan we doen? Iedereen hier zorgt ervoor dat de Nieuw Statendam in goede staat blijft zodat ze eind april haar gasten weer kan verzorgen zoals ze als geen ander kan.

Overal komt de vraag vandaan, wat kunnen we voor jullie doen? Vooruit kijken en een vakantie boeken met één van de schepen uit onze vloot. Tuurlijk weet ik dat er onzekere tijden zijn aangebroken, want ook hier word de vraag gesteld ‘heb ik straks nog wel een baan’? Voor wie mij kent, ik ben één van degene die ontzettend slecht met onzekerheid kan omgaan, maar ik weet ook dat in bed liggen met de gordijnen dicht helemaal geen zin heeft. We moeten vooruit kijken, dromen over onze wensen en elkaar steunen. Plaats een online bestelling bij je favoriete kleine webwinkel, wanneer de horeca weer open gaan bestel een koffie bij dat leuke café om de hoek of ga lekker lunchen met een vriendin bij dat hippe restaurant. We hebben elkaar nodig om hierdoor heen te komen, ook al zijn we voorlopig op onszelf aangewezen.

Probeer actief te blijven, zo nu een dan een frisse neus te halen en kijk vooruit! Wanneer alles goed gaat staat het voltallige team van de Nieuw Statendam over 30 dagen weer klaar voor je om je een fantastische vakantie te verzorgen, hoop je dan te zien. Al mag later in het jaar natuurlijk ook! 

En nu is het tijd om je handen te wassen …

* Even ter notitie, dit is mijn persoonlijke ervaring en mening. Dit is niet de mening van Holland America Line. Wil je meer weten over hoe zij omgaan met de situatie? Neem dan even een kijkje op hun Facebook-pagina of website.