Het licht is fel aan m’n ogen, ook al hangt er sluierbewolking over ons heen en is de horizon gevuld met grote grijze wolken welke regen voorspellen. Met alle macht probeert de zon zich een weg te banen door het wolken spectacle. De zee klinkt kalmerend en levert het bewijs dat we nu toch echt onderweg zijn. Niets mooiers dan het geluid van de golven die tegen de tonnen staal van het schip aan beuken om zich daarna weer terug te trekken naar zee alsof er niets is gebeurt.

Kan er soms niet met m’n gedachten bij hoe snel alles wel niet kan veranderen. In een tijd van een paar maanden is de wereld die we tot voor kort kende totaal veranderd, in een kwestie van dagen is ons uitzicht veranderd. Achter de schermen gebeurt er van alles, wat je op het eerste gezicht niet kan zien maar waar je later wel de gevolgen van waarneemt.

In een luttele 259.000 seconden, of te wel 72 dagen, hebben er meerdere verhuizingen plaatsgevonden. Zowel aan wal als op zee. Met man en macht werd er maandag gewerkt om de tientallen vrachtwagens met voorraad leeg te halen, dit terwijl tonnen brandstof het schip in werden gepompt zodat wij nu de oversteek kunnen maken naar Rotterdam. Begreep dat je nu geld toe krijgt wanneer je brandstof aanschaft, nieuwsgierig hoeveel onze liters hebben opgeleverd.

Gevolg van de kapitein zijn mededeling maandag was dat duizenden koffers ingepakt moesten worden, 700 personeelsleden van de Nieuw Statendam verhuisden woensdag en gisteren per tender naar hun nieuwe tijdelijke onderkomen. De Zuiderdam en Rotterdam zullen via landen in het Afrikaanse continent afreizen naar diverse landen in Azie. De Caribbean Princess hoopt alle crew uit de Caribische en Zuid Amerikaanse landen veilig thuis te brengen. En in de afgelopen dagen hebben wij Europese crew van een handje vol andere schepen onder onze vleugels genomen om hopelijk vanaf Rotterdam de reis huis te laten maken. Een hele operatie, zodat wij nu op weg kunnen zijn naar Rotterdam.

Transatlantische cruises, ze behoren tot mijn favoriete. Er is niets anders te doen dan te relaxen, de letters van de bladzijden van alle boeken die je al jaren wilt lezen tot je te nemen, genieten van heerlijk eten en een drankje op z’n tijd, het uitzicht over de eindeloze oceaan tot je te nemen en vooral niets te moeten. Soms word de rust verstoord door een verdwaalde walvis of een groep Orka’s die langs komt zwemmen. Op de brug houden ze altijd een wedstrijdje hoeveel schepen ze tijdens de oversteek tegenkomen, nieuwsgierig hoeveel Symen heeft ingezet deze oversteek. Een ‘normale’ transatlantische cruise met passagiers duurt twee weken, en dat is inclusief stops in onder andere de Azoren, Cherbourg en Zeebrugge voor we via de sluizen van IJmuiden naar Amsterdam varen. Tijdens deze ‘Crew Cruise’ doen we er wat langer over, nu varen we een economische snelheid want er is toch geen haast en kosten moeten toch bespaard worden, waar tijdens een reis met passagiers kosten nog moeite worden bespaard om hen een geweldige reis te bezorgen.

Dinsdag 12 mei rond het middaguur, dat is de dag en tijd waarop de kapitein langszij hoopt te komen aan een kade in de Waalhaven nabij Heijplaat. Rotterdam binnen varen en dan langzij gaan op de Wilhelminakade tegenover het Holland Amerika Lijn gebouw is natuurlijk de ultieme droom van iedere zeevaarder, echter is die kade maar voor een half etmaal per dag beschikbaar en de Nieuw Statendam heeft de intentie om voor lange tijd in Rotterdam de storm uit te zitten, dus zit de Wilhelminakade er helaas voor ons niet in. Maar eerlijk gezegd neem ik elke kade in Rotterdam voor lief.

• Even ter notitie, dit is mijn persoonlijke ervaring en mening. Dit is niet de mening van Holland America Line. Wil je meer weten over hoe zij omgaan met de situatie? Neem dan even een kijkje op hun Facebook-pagina of website.