Ons bezoekje aan Istanbul is echt waar cruisen voor staat, in zeer korte tijd kennismaken met een nieuwe stad, soms zelfs land, om later te bepalen of je hier op een later moment langer wilt verblijven of het liefste nooit meer voet aan wal zet. Dat laatste is misschien wat overdreven, echter ben ik op plaatsen geweest waar ik echt helemaal niets mee had of zo’n rot ervaring had dat ik die het liefste helemaal wil vergeten. Intussen is de introductie met Istanbul en Turkije heel anders verlopen!

In de loop van de dinsdagmiddag begon de gigantische stad, waar we 24 uur langs zij liggen, al voor ons op te doemen. Volgens de officiële telling kent Istanbul 17 miljoen inwoners, wat vergelijkbaar is met Nederland, onofficiële tellingen komen overigens ruim boven de 25 miljoen uit.  Het is dan ook niet zomaar een stad, afhankelijk van het verkeer heb je zo’n drie uur nodig om van Oost naar West te rijden en dik twee uur van Noord naar Zuid. De immensiteit van de stad is overigens al zichtbaar tijdens het naar binnen varen, evenals de aanwezigheid van de Islam. De ruim drieduizend moskeeën die de stad telt laat duidelijk zien hoe het Islamitische geloof een onderdeel is van het dagelijks leven hier in Turkije. Vanaf het water is de stad een echte mengelmoes, van oude architectuur, tot zeer moderne bouwwerken die de horizon kleuren. Nog duidelijker word de diversiteit op de promenade naast het schip. Jonge hip gekleden mannen zitten amicaal te roken en van alcoholische versnaperingen te genieten, terwijl er een terrasje verder traditionele koffie word gedronken door mannen in een kaftan. Het contrast tussen de vrouwen is overigens nog groter. De zichtbaarheid van dames in burka’s hier, is als je het aan mij vraagt, groot. Het lijkt echter wel alsof deze dames niet van Turkse afkomst zijn, in de winkels word er tijdens de bedienden gesproken in gebrekkig Engels. De Omaatjes hier dragen eigenlijk hetzelfde als de oude Turkse dames in Nederland, terwijl hun dochters en kleindochters, ondanks hun hoofddoek, al veel moderner en hipper zijn gekleed. De laatste groep valt misschien nog wel het meeste op, of juist eigenlijk niet, en dat zijn de jonge dames in zeer uitgesproken moderne kleding. De meest hippe jurken en jumpsuits komen voorbij, net zoals meiden die een korte broek dragen waar de billen van de dames net zo zichtbaar zijn als hun buik en middenrif. We genieten van het mensen kijken terwijl wij op een terrasje ons biertje laten smaken.

Het grote avontuur begon pas echt de volgende ochtend, met een wekker om even over zessen was het toch wel vroeg. Heb in het verleden helaas wat vervelende ervaringen gehad met Arabische mannen, ook op toer. Desalniettemin was ik super blij dat ik uitgekozen was om vandaag mee te gaan met de gasten op de ‘Highlights of Istanbul’ toer. Nog uitbundiger was ik toen een blonde dame in een hippe groene jurk en sleehakken ons stond op te wachten bij de bus, de angst voor herhaling viel direct van m’n schouders af en liet ik in de haven achter.

15.000 stappen en vele indrukken later kwam ik vol met informatie terug bij het schip. De afstand tussen de ingang van de cruiseterminal en het schip is een aardige, perfect moment om even de indrukken van de dag op me in te laten werken. De tour concentreerde zich op de highlights in het oude centrum, super handig zodat we alles op de voet konden doen nadat de bus ons daar had afgezet. Je zou het niet geloven, maar onderweg naar de Blauwe Moskee kwamen we de ‘Obelisk van Theodosius’ tegen uit het oude Egypte. Had veel verwacht, maar geen Egyptische kunst. Het bezoek aan de moskee van Sultan Ahmet, de Blauwe Moskee, viel ontzettend tegen. De in 2017 gestarte renovatie is nog steeds gaande, verwacht word dat deze klaar is in 2024. De moskee staat zowel binnen als buiten in de steigers, en op steigerdoeken is niet bezuinigd. Er valt zo weinig te zien van de tegels die deze moskee zijn bijnaam geven. Een enorme teleurstelling, wetende dat het gebouw zo’n vierhonderd jaar is is het wel te begrijpen dat er onderhoud gepleegd moet worden! Het Sultanahmet plein verbind de gelijknamige moskee met de Hagia Sophia of Ayasofya. Feitje, de Blauwe Moskee is het Islamitische antwoord op de voormalige Christelijke Hagia Sophiakerk. De laatste genoemde heeft wat transities ondergaan, lange tijd was het de grootste kathedraal ter wereld, in 1453 werd het een Islamitisch gebedshuis genaamd de Ayasofia. In de tijd van Ataturk kreeg het beroemde gebouw de bestemming als museum, om 86 jaar later weer omgedoopt te worden als moskee. Ik kan nog wel even doorgaan over de Hagia Sophia, wat overigens Goddelijke Wijsheid betekend, maar dan zijn we hier volgende week nog … Wat me wel verbaasde is dat dit van origine Christelijke bouwwerk de basis is van alle moskeeën die na de verovering van Constantinopel werden gebouwd in het Ottomaanse Rijk. Zelfs de Turkse moskeeën in Nederland werden geïnspireerd op de Hagia Sophia.

We sloten het architectonische gedeelte van de dag af met een bezoekje aan het Topkapipaleis. De voormalige residentie van de Osmaanse sultan is zo enorm dat een bezoekje van een half uurtje het paleis totaal geen recht doet. Even konden we genieten van de rijk versierde plafons, enorme collectie gedecoreerde wapens en prachtige tuinen die het paleis rijk is. Het bezoek werd afgesloten met een sanitaire stop, en toen was het eigenlijk alweer over!

Van zo’n gehaaste ochtend krijgen mensen trek, de lunch was zeer uitgebreid en voelde erg authentiek. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik totaal geen liefhebber ben van pannenkoeken, voor het eerst in lange tijd heb ik weer eens een pannenkoek gegeten. Deze was gevuld met een hartige vulling en gegratineerd met kaas, er bleef dus weinig over van de oorspronkelijk pannenkoek met stroop. Een frisse salade, mals stoofvlees en rijstpudding maakte de lunch helemaal compleet. Er was wat meer tijd gereserveerd voor de lunch dan voor het gemiddelde bezoek aan de hoogtepunten. Blijkbaar voelde ons bezoek ook opgejaagd omdat de burgemeester diezelfde ochtend een bericht had uitgestuurd over noodweer en de aanpak daarvan. Een beetje zoiets als ‘houd alle deuren en ramen gesloten en blijf binnen’.

Het ‘verplichte’ verkoop momentje kwam nadat we allemaal ons buik vol hadden gegeten. Een tapijtdemonstratie, met de mogelijkheid tot het aanschaffen van een tapijt dat je toch wel even in je portemonnee zou voelen. Voor degene die daar behoefte aan hadden was er ruim de tijd om de Bazaar te bezoeken. Ik liet verstek gaan, ging liever even door de straatjes slenteren opzoek naar wat souvenirs en ansichten. Voldaan met m’n aankopen belande ik op een terrasje met een kop cappuccino en turks fruit. Niet alleen ik had dit idee, en langzamerhand verzamelde meer mensen van onze groep zich op het terrasje. Even bijkomen van de enerverende ochtend. Begreep later dat het geen slechte keuze was om de bazaar over te slaan, het woord overweldigend kwam meerdere keren voorbij. En is dat nou net het woord dat ik nu al voor deze toer gebruikte, laat staan wanneer ik naar de bazaar was gegaan ….

De eerste druppels vielen op ons hoofd tijdens de wandeling naar de bus, uiteindelijk vervoerde de chauffeur allemaal verzopen katten naar het schip! Gelukkig wachtte daar een warme douche en droge kleding op ons. En een rustige avond, even alles laten bezinken. Wat ik wel zeker weet is dat ik hier zeker terug wil komen. Is dit de stad om alleen tijdens een cruise te bezoeken? Voor mij is het antwoord nee, net als Rome is hier gewoon teveel te zien voor de korte tijd dat het schip in de haven ligt!

Favoriete adresje voor … een biertje!

The populist

Galataport, Istanbul

Turkije

Even lekker een drankje doen, hapje eten en mensen kijken, dat kan je hier op de boulevard het beste. Wanneer er geen schepen aan de kade liggen gaat de kade muur naar beneden en is er prachtig uitzicht over het water vanaf de terrasje hier. Aangezien er hier lokaal bier word geschonken, ipv butlight, is dit onze favoriet. Overigens kan je op de hele boulevard terecht voor wat te eten en drinken. Overigens kan de echte winkelaar onder ons ook zijn of haar hart hier ophalen!