Elf jaar geleden was ik een paar meter verwijderd van Ushuaia, ik kon het zien en ruiken. Maar ja, de havenmeesters besloten de deur voor onze neus dicht te gooien en het feest om het einde van de wereld te zien was afgelopen voor het goed en wel was begonnen! De tijd van herkansing kwam vandaag. Indrukwekkende wolken wachtte ons op aan het begin van Glacier Alley, een prachtige route langs vele gletsjers die ooit eens alle bergtoppen hier bedekte. Dit is waarom je deze cruise wilt maken, de adembenemende uitzichten vanaf het dek en in sommige gevallen zelfs vanuit de comfort van je eigen hut.

Na een indrukwekkend ontvangst van de natuur ontving de havenmeester ons met open armen. Al vraag ik me af of hij echt zo blij was, de haven heeft z’n beste tijd gehad. Er is enkel één grote, tweezijdige, kade beschikbaar voor schepen om aan te meren en een kleine pier waar enkel één tender per keer aan kan leggen. Ushuaia is door de jaren heen zo’n populaire haven geworden dat de huidige infrastructuur het gewoon niet meer aankan. Met de hoge inflatie die Argentinië kent op het moment vraag ik me af of hier de financiële middelen zijn om genoeg te investeren zodat de infrastructuur up to date is om de grote aantallen schepen te ontvangen.

Voordeel, de catamaran waarmee ik vandaag Beagle Channel mocht verkennen kwam gemakkelijk langszij om alle passagiers direct vanaf het schip op te halen. Dat scheelde weer een aantal tender ritjes richting de toch al druk bezochte pier. We lieten een prachtig uitzicht op het schip achter ons terwijl we op zoek gingen naar nog mooiere plaatjes. Zo bezochten we verschillende eilandjes in het kanaal die bij bezoek bewoond worden door zeeleeuwen en vogels. Een bijzonder schouwspel, net als het uitzicht vanaf elk punt van de catamaran. Ik moest mezelf met regelmaat knijpen, de natuur is hier echt ongelofelijk.

Op het moment dat de catamaran aanlegde aan de wal kwam Symen mijn kant op lopen, het was hem gelukt om ansichten en postzegels te kopen. De laatste koste overigens een godsvermogen, maar daar praten we niet meer over! In een leuk cafe heb ik wat kaarten geschreven, om ze direct in de brievenbus te deponeren. Nu maar hopen dat de kaarten snel hun bestemming bereiken, mag wel voor het geld dat de zegels kosten.

Ushuaia is een bijzondere plek. Op elke hoek van de straat, en ertussen, vind je souvenirwinkels. Veel restaurants zijn na lunchtijd gesloten, om pas weer later in de avond weer te openen. Ben je opzoek naar warme kleding, elk outdoor merk heeft hier een vestiging zitten. Het is dus zeker niet nodig om kou te lijden terwijl we richting het zuiden gaan, al zorgde de zonnige dag er zelfs voor dat Symen z’n gezicht aardig was verbrand. We troffen één van de zonnige dagen in Ushuaia, wat overigens geen garantie is voor het weer in de rest van deze regio. Het is dan wel zomer hier, en toch kan het hier flink afkoelen.