Antarctica, een schip kan er niet zomaar naartoe varen om het enorme natuur schoon te gaan bekijken. Symen heeft me geholpen om je een idee te geven wat wat het inhoud om hier te mogen varen. Lees alles over wat het inhoud om richting Antarctica te mogen varen in de blog van 24 januari 2023 genaamd ‘Antarctica | Vier dagen puur genieten’.

Dag 0 | Omdat we een paar dagen terug de Falklands moesten overslaan, de havenmeester besloot de haven te sluiten in verband met het slechte weer, had de Kaptein een verassing voor ons in petto. In plaats van 4 dagen Antarctica krijgen wij deze keer een vijfde dag Antarctica cadeau! Zodoende beginnen we met dag 0 deze cruise met een bezoekje aan Elephant Island. Vergeleken met de vorige cruise, teveel ijs en mist, was het weer 180 graden omgedraaid en hadden we blauwe lucht en ijsvrije wateren om in te varen. Als eerste hebben we de noordkust van Antarctica bezocht, met als doel Point Wild. Dit is de plek waar de crew van Shackleton de winter van 1916 heeft doorgebracht totdat ze gered werden. Deze plek is vernoemd naar Shackleton z’n chief officer, Frank Wild. Later op de dag kwamen we bij het noordoostelijke punt, waar duizenden walvissen waren. Een constante fontein van walvis adem/condens de lucht in. De Belagio fontein in Las Vegas kon er niet aan tippen.

Dag 1 | Waar we gisteren ongelofelijk veel geluk hadden, konden we vanmorgen geen hand voor ogen zien, potdichte mist! Deze gooide roet in het eten voor het plan om Hope Bay te bezoeken. Door het slechte zicht kan je het ijs niet zien waardoor de situatie erg lastig in te schatten valt. De passage bij Hope Bay wordt ook wel de Iceberg Alley van het zuidelijk halfrond genoemd. Op het noordelijk halfrond is die tussen groenland en Newfoundland te vinden, in 1912 heeft daar een nostalgische ijsberg een ontmoeting heeft gehad met de Titanic.

Tijdens het varen in de mist door onze Iceberg Alley zag het brug team een immense ijsberg op de radar, het plan werd geboren om deze eens van dichterbij te gaan bekijken. Resultaat, op het moment dat de Kaptein omriep dat er een ijsberg direct vooruit was kon nog niemand die met het blote oog kon zien. Komt tijd komt raad, het schip kwam langzaam aan dichterbij en ineens doemde er uit de dichte mist een witte berg tevoorschijn. Wat een joekel, zelfs vanaf het hoogste punt op het schip was het zien van de bovenkant onmogelijk. Het schip had moeite met manoeuvreren omdat er veel stroming staat in dit gebied, maar vreemd genoeg bewoog de ijsberg niet met de stroming mee. Later bleek deze aan de grond vast te zitten, terwijl het hier gewoon meer dan 200m diep was. Wat een monster van een ijsberg, meer dan 50 meter boven water en 200m onder water! Langzamerhand begon de mist op te trekken en werd het een prachtige dag met blauwe lucht en hebben we vele immense ijsbergen mogen bewonderen. Voor het nostalgische gevoel zijn we nog even met het schip de Weddell Zee binnen gevaren In dit gebied is in 1915 de Endurance vergaan, het schip van Shackleton. Het wrak van de Endurance is op 5 maart 2022 gelokaliseerd, de exacte locatie wordt geheim gehouden om schatzoekers te ontmoedigen. Het schip licht op een diepte van ongeveer 3km, wat ongeveer even diep is als de titanic, waar flink is geroofd zonder dat iemand het door had!

Dag 2 | Vandaag was een van de beste dagen van mijn leven tot nu toe en dat in Charlotte Bay. We mochten het bijzondere fenomeen ‘bubble feeding’ van walvissen ervaren, en niet één keer maar wel vijftig keer! Er waren vier pods van elk drie tot vijf walvissen tactisch aan het eten. Twee walvissen zwemmen rondjes om een school vis heen en blazen bubbels, wat de vissen als het ware gevangen houdt in een net van bubbels. Op hetzelfde moment komen er walvissen vanuit de diepte met hun mond wage wijd open omhoog via het gemaakte bubbel net. Op deze manier kunnen ze honderden kilos vis tegelijkertijd naar binnen werken. Echt een niet normaal bijzonder gezicht.

Als er walvissen in de buurt zijn mag het schip de walvissen niet benaderen, maar de walvissen mogen ons wel benaderen. En deze walvissen maakte het allemaal niet uit, ze hadden honger en komen waar de vis is. En juist ja, die vis zat ook naast de boeg van de Oosterdam, zo ongelofelijk dichtbij kwamen de walvissen. Het grappige was dat van iedereen op de boeg, alleen de eerste rij aan de reling de actie kon volgen. De anderen konden het alleen horen en ruiken. Het geluid dat de walvissen produceerde is zo ontzettend bijzonder, alsof er een gesprek gaande was. Symen had prachtig uitzicht vanaf de brug en heeft een geweldig filmpje gemaakt hiervan! Even ter verduidelijking, de walvissen kwamen hierbij naar het schip toe welke was gestopt met varen. De walvissen leken het helemaal niet door te hebben dat wij aan het pottenkijken waren. Ze waren enkel geïnteresseerd in een uitgebreide lunch. Het water hier is zo helder dat we de witte balijen van de walvissen konden tellen voordat ze boven water waren. Dit was zo’n bijzonder geweldige ervaring. Zelfs nu ik het opschrijf krijg ik weer een brok in m’n keel, tranen in m’n ogen en een enorme glimlach op m’n gezicht! De rest van de dag was ik zo moe van alle enthousiasme die ochtend dat ik helemaal uitgeteld was na het avond eten. Toen ik mijn kussen zag was ik al vertrokken!

Dag 3 | Na gisteren kon vandaag alleen maar tegenvallen, dacht ik. Niets was minder waar! De natuur had weer iets magisch in petto! We begonnen de dag met Cuverville Island om pinguïns te bekijken, welke weer prachtig voor ons aan het poseren waren in hun smokings. De vorige keer waren we hier ook, door de drukte konden we die keer niet echt dichtbij komen. Nou, dit keer waren wij als eerste en probeerde het brugteam zo dichtbij mogelijk te komen zodat iedereen de pinguïns goed kon zien, en ruiken!

Na Cuverville zijn we door gevaren naar Bryde Island waar de eerder genoemde magie tot leven kwam. Orca’s! En niet eentje maar denk dat ik er wel 15 heb gezien. Deze dieren zwemmen zo elegant door het water, voor de mannetjes met hun imposante vin die boven het water uit steekt. De vrouwtjes hebben kleinere rugvinnen, de ze overigens niet minder bijzonder maken. Tijdens de dag bleven de orca’s terugkeren en zwommen ze zelfs onder het schip door. Ik vermoed dat ze ons wel door hadden, maar stoorden zich niet want nadat ze onder het schip vandaan kwamen zwommen ze gewoon weer verder aan de andere kant alsof er niets aan de hand was!

Dag 4 | Op deze dag lijkt wel een vloek te rusten, tijdens onze vorige cruise moesten we elephant island annuleren. Elf jaar geleden was onze laatste dag met de Prinsendam in deze omgeving ook een zeedag om slecht weer voor te zijn. Dit keer had de wind van de afgelopen dagen het ijs allemaal de hoek ingedrukt in de richting waar we vandaag zouden varen. Het bezoek aan Lemaire Channel voor vandaag bleek vanaf alle mogelijke ingangen onmogelijk. Uiteindelijk vonden we een gaatje om Neumayer Channel binnen te varen en een kijkje te nemen bij Port Lockroy. Hier zit het meest zuidelijke postkantoor ter wereld. Per seizoen worden hier 18.000 poststukken gestempeld en verstuurd. Op het moment wonen hier drie vrouwen die het postkantoor runnen. Zoals de oplettende lezer weet, van de blog van 24 januari, zijn wij te groot om hier aan wal te gaan om post te versturen. Echter heb ik wel een plannetje gesmeed, genaamd ‘Operatie Shackleton’. Voor de nieuwsgierigen onder jullie kan ik de blog van Ushuaia 17 februari 2023 aanraden. Daarin kunnen jullie lezen hoe het verder met ‘Operatie Shackelton’ is gegaan!

Aan het einde van de dag, als kers op de taart wist Symen de Oosterdam de baai bij Palmer Station binnen te varen. Het schip draaide een rondje zodat we naar de onderzoekers konden zwaaien die we onder normale omstandigheden aan boord konden nemen. Maar helaas zwermen de naweeën van Covid de wereld nog rond. Zodoende nemen wij, en ook mogen wij van de IAATO, geen onderzoekers aan boord voor lezingen. Je wilt toch niet de oorzaak zijn dat Covid naar Antarctica gebracht word. Vandaag was echt de perfecte afsluiter van vijf dagen Antarctica! Wat een ervaring was dit, ik waardeer de natuur elke keer weer meer!