Wat moet je echt hebben gezien als je naar Nieuw Zeeland gaat? De West Coast! Dat is eigenlijk altijd het antwoord, een deel van het land wat je echt niet mag missen. En zo vertrokken wij vanaf het land van de gletsjers richting de kust. Een mooie rit die ons door heel divers landschap bracht. We stopte bij het theepotten muurtje in Ross om daarna richting Hokitika te gaan. Met het tweede paasdag zijnde is er veel onduidelijkheid over wat open is en wat niet. In Dunedin belde het VVV ieder bedrijf in de buurt op om te vragen naar hun openingstijden, hier leek het lokale toeristen kantoor in een totaal andere wereld te staan. Ten eerste klopte de locatie niet, de informatie dame zat tijdelijk ergens anders en er staat wel in een bord in het originele gebouw en als je die kon lezen was het nuttig, maar dat kon je niet! Na zeker twintig minuten zoeken en een aantal boze winkeliers later vonden we eindelijk het tijdelijke VVV. De jonge vrouw achter de computer leek er ook echt veel zin in te hebben, er kwam eigenlijk niet meer dan een monotone klaagzang over haar lippen. Ze wou hier niet zijn en haar interesse in de lokale bedrijven was ook echt wat je zou verwachten van iemand die de lokale omgeving moet promoten. ‘Oh nee, die zou wel dicht zijn. Geen idee, moet je maar kijken. Weet ik ook niet, moet je maar bellen. Zal wel niet, maar misschien wel.’ Zo ging het even door tot Symen en ik door kregen dat dit hem zeker niet ging worden, de informatie die wij zoeken gaan we niet van haar krijgen.

En zo liepen we even naar café voor een kopje koffie, kochten we voor Symen een trui die hij al sinds Lake Tekapo op het oog heeft voor een zeer scherpe prijs en reden we verder naar de Hokitika Gorde Scenic Reserve. Eigenlijk de enige locatie in de omgeving waar de VVV dame met een vleugje enthousiasme over sprak. De Hokitika kloof ligt zo’n 40 minuten landinwaarts rijden vanaf Hokitika en dat dit echt een mega toeristische trekpleister is merkte je ook direct op de weg, elke verhuur maatschappij in Nieuw Zeeland werd wel gerepresenteerd. De Gorge is ontstaan door de Hokitika rivier en speelde in de late 1800’s een grote rol bij het mijnen van goud. Door het streven naar meer rijkdom, en in die tijd was flink wat geld te verdienen in de bond industrie, werden er in dit gebied in 1898 50 buidelratten uitgezet voor de bondhandel. Met ruim 47 miljoen exemplaren is de buidelrat een regelrechte ramp geworden voor de inheemse natuur, er word van alles aan gedaan om die getallen drastisch naar beneden te krijgen. Ook kwam een briljante geest op het idee om vier Elanden deze kant op te sturen, gelukkig hebben die nooit hun plek hier gevonden en werd in 1914 de laatste Eland gespot in de Hokitika Gorge. Iemand met meer hersens bedacht begin 1900 dat er wel eens geld te verdienen was met toerisme, en zo ontstond daar de weg waar wij met z’n allen op reden in 1922, of een voorganger ervan. Door de 40.000 mensen die jaarlijks deze plek bezoeken is er ook wel eens iets kapot, zodoende dat het niet mogelijk is om een heel rondje door de Scenic Reserve te lopen en zo besloten we dan maar een retourtje te wandelen.

Een volle parkeerplaats leid je naar een schitterend hardhoutbos met verschillende uitkijk punten en een fantastische hangbrug over de rivier. Het water in de Gorge is een kleur blauw dat niet te omschrijven valt, al is het wel heel troebel. De spectaculaire uitzichten die het wandelpad over deze kloof bied is echt spectaculair. Het uitgesleten graniet verklapt dat hier in het verleden een veel hogere en wildere rivier doorheen is gegaan, volgens de damesclub uit de buurt die de paasbrunch eraf aan het lopen waren kan het water nog steeds erg wild worden met een bruine kleur als gevolg, al is daar nu niets van te zien. Buiten de uitzichten zal menig vogelaar hier fladderend door het bos lopen, van de kleine ‘fantail’ tot grote ‘weka’s’ is er hier voldoende te zien, overigens ook voor degene die niet overal z’n verrekijker mee naartoe neemt. De ‘fantail’ is een heel nieuwsgierig vogeltje dat heel dichtbij je komt zitten, kan niet missen! Bij het terugkeren op de parkeerplaats werd het tijd om richting onze volgende DOC camping te gaan waar buitenzitten weer geen optie bleek. De ‘sandflies’ zitten hier echt overal, ze dragen geen ziektes met zich mee zoals z’n neven in Canada en de VS, toch krijg ik er ontzettende jeuk van en worden de plekken zo dik dat ze niet opvallen in het heuvellandschap hier. Zodoende een avond binnen in de camper met lekker eten, drinken en een filmpje.

Wegen in Nieuw Zeeland, zoals ondervonden in Clyde, zijn hier schaars. Er is vaak wel een off-road pad ergens uitgeslepen al kan je die beter berijden met een Ford Ranger dan met onze verlengde KEA Mercedes Sprinter bus. En zo kwam het idee om hier aan de westkust elke dag te verkassen en terwijl we dat doen de bezienswaardigheden te kijken. Gisteren de kloof van Hokitika en vandaag een museum in Greymouth, Pounamu Pathway – Māwhera. De Pounamu Pathway is een vertelervaring over de Maori legendes van de Westkust/Te Tai o Poutini, Haast/Awarua tot Westport/Kawatiri. ‘Immersive storytelling experience’, verhalen vertelend is het zeker en bij binnenkomst word je eigenlijk al overspoeld door visuele beelden en heel veel verhalen die worden verteld. Het museum is niet zo groot waardoor je bij de ingang alle stemmen hoort van de vier gedeeltes waar het museum in is opgesplitst. Op het moment dat je uit de vocale bombarie stapt en aan het verhaal van de Maori van hier kan beginnen gaat het er gelukkig minder luid aan toe. Mooie video’s met duidelijke vertellingen, prachtige visuele items gemaakt door de WetaWorkshop die ook bekend staat voor het werk dat ze hebben gedaan voor Lord of the Rings, en een zeer vriendelijke en enthousiaste dame die de verhalen nog extra voor je kan linken maken dat het een bijzondere ervaring is. Zo’n anderhalf uur hebben we naar de verhalen geluisterd en ons verbaasd over hoe het er hier aantoe is gegaan tussen de Europeanen en de Maori, maar ook tussen de verschillende Maori stammen onderling. Een indrukwekkend verhaal

Voor een koffie en een saucijzenbroodje belande we in het buurtcafé van Greymouth, als toeristen vielen we ontzettend op dat bij ons voor een licht ongemakkelijk gevoel zorgde. In enige snelheid alles genuttigd en op naar de supermarkt voor wat laatste boodschappen want verder noord zullen we minder winkels tegenkomen. Onze camping voor de nacht, Punakaiki Beach Camp, ligt maar zo’n veertig minuten bij Greymouth vandaan. De route volgt voornamelijk de kust, en dat is genieten. We zien de kust hier in Nieuw Zeeland met regelmaat veranderen, zo bijzonder om te zien hoe zo’n relatief klein land zo divers is in natuur. We slapen vannacht, enkel gescheiden door wat struikgewas, naast het strand. Je hoort de golven zelfs vanuit de camper, en de Weka want die lopen hier echt in overvloed. Voor het eten nog even een rondje gelopen over het strand en door het ‘dorp’. Bij de plaatselijke kroeg, de perfecte ontmoetingsplek voor de buren en de gasten, een biertje gepakt en spelletje gespeeld voor we ons terugtrokken richting de caravan voor een maaltje gekookt op de buitenkeuken van de KEA met de zee op de achtergrond.

Iets dat je echt niet mag missen wanneer je in Punakaiki bent zijn de ‘Pancake Rocks & Blowhole’. Gisteren reden we er al langs, richting de camping, overal bussen en auto’s … nee bedankt voor ons antwoord daarop! Vanmorgen stond er een enkele auto en caravan en was het enkel druk bij het cafe op de hoek met bouwvakkers voor het nieuwe DOC kantoor die koffie pauze hadden! Om heel eerlijk te zijn, mijn voorliefde voor pannenkoeken is er eigenlijk niet. Soms vind ik het wel lekker wanneer m’n moeder ze bakt met kaas, spek en als kind vond ik ze heerlijk met appelmoes of samen met Opa en Oma naar het pannenkoekenhuis wanneer ik bij hen logeerde op de camping. Nu ik volwassen ben taal ik er eigenlijk niet naar, en word ik zelfs al ontoepasselijk wanneer ik langs een pannenkoekenrestaurant loop, die geur al! Dus ja, bij pannenkoekenstenen ging m’n hart niet echt harder slaan. Google kon ons nu niet echt vertellen wat er te zien zou zijn, platte stenen net boven de zee uitkomend en een blaasgat bij wild water … Nu hebben we de tijd aan onszelf en met de korte afstanden konden we wel de wandelroute van 20 minuten langs de stenen wandelen, hadden we dat ook weer gehad en konden we erover meepraten.

Nou, meepraten kunnen wel! Wow, dit was totaal niet wat we hadden verwacht. Een wandelpad door flink struikgewas brengt je richting de zee waar grote rotsen de zee uit komen. En niet zomaar rotsen! Stenen die als pannenkoeken op elkaar gestapeld zijn, geen Nederlandse exemplaren maar meer de Amerikaanse variant. Dikke lagen steen op elkaar gestapeld, meters hoog en deze rotspartijen lopen wel een aardig stukje langs de kustlijn. Elke bocht die we om gingen werden we weer verrast door nog meer dramatiek en natuurschoon. De laatste paar dagen doet de ‘blowhole’ het al niet, we waren er al voor gewaarschuwd en zo waren wij niet zo teleurgesteld als andere bezoekers, wil je ze graag zien en is het water ruiger dan gaat dat eigenlijk alleen bij hoog water en wij kwamen op laagtij tijd! De wandelroute is overigens ook zeer tof gemaakt, je gaat over bruggetjes en door smalle trapjes. Eén van de betere DOC-wandelroutes die we deze reis hebben gezien.

Vanmorgen was het al betrokken en tijdens de autorit naar Westport, zo’n vijftig minuten, hebben de ruitenwissers aan één stuk hard gewerkt. Dan veranderd de natuur ook direct en krijgen wij niet echt zin om lekker te gaan wandelen. Medelijden komt bij dit weer ook altijd snel naar boven wanneer we een eenzame fietsen tegenkomen, die zijn hier overigens best in grote getale. Vaak willen we vragen, waar komt u vandaan? In Westport aangekomen even langs het VVV, waar weer een zeer gepassioneerd iemand ons verwelkomde, niet! Zelf even door de folderrekken gestruind en ons gerealiseerd dat we haar aandacht niet van de Candy Crush konden afkrijgen. Terwijl we opzoek waren naar koffie en wat lunch stuitte we op een brouwerij. En warempel, het openingsbord werd net buiten gezet. Een proefplankje later waren we eigenlijk niet meer zo enthousiast als bij aankomst, niet onze bieren. Ze staan zaterdag ook op MarchFest, heel nieuwsgierig of dat wel naar onze smaak is. Bij J’s café liepen we blijer naar buiten, goede koffies en heerlijke broodjes. We lopen er hier wel tegenaan dat er niet echt zo geluncht word zoals bij ons, met een boordje. Vaak worden het gehele burgers of andere maaltijden, hier hadden we meer geluk met de keuzes en we beginnen steeds beter uit te vinden bij wat voor gelegenheden je wat kan krijgen. 

De rit van ruim een half uur naar Gentle Annie, onze camping voor de nacht, ging ook gepaard met heel veel regendruppels op de camper. Voordeel, we hoeven de KEA niet meer te wassen de aankomende paar dagen. Best jammer dit weer, al mogen we over het algemeen niet klagen. De maand maart van dit jaar is de koudste geweest in twaalf jaar, het is misschien dan wel fris … regen zoals vandaag hebben we eigenlijk alleen in de Caitlins meegemaakt. En zo zorgde zandvliegen, ‘sandflies’, en de regen ervoor dat we ons verscholen in de camper, tot het toch wel warm werd en de zon door de wolken kwam. Tijd voor veel anti-muggenspray en een wandeling langs de kust. Wat ons opviel waren tientallen vissers op het strand of tot hun knieën in het water. Richting de avond, tijd om te eten, kwamen we er erachter dat er hier onder andere gevist word op Kahawai, familie van de Australische zalm. De buurman had een beetje teveel geluk, of juist pech voor de vis. Na twee te hebben gevangen wou hij nog niet naar huis en hij besloot nog even z’n lijntje uit te gooien, de vis kwam zo erg vast te zitten in haak en draad dat de buurman hem uit zijn lijden moest verlossen. En zo aten wij vanavond uit het niets verse vis. Gelukkig hadden we nog niets gemaakt en bakte we de vis op de buitenkeuken klaar. Heerlijke vis dat uit elkaar valt wanneer het goed is gebakken. Ik miste wel een klein beetje de ravigotesaus. Je kan natuurlijk niet alles hebben in het leven! 

Favoriete adresje voor … Theepotten!

Ross Teapot Wall

27 Moorhouse Street

Ross, Nieuw Zeeland

Grappig om langs te rijden wanneer je in de buurt bent en wel van bijzondere dingen houd.

Favoriete adresje voor … Natuur!

Hokitika gorge

Kokatahi 7881

Hokitika, Nieuw Zeeland

Een schitterend natuurgebied met wandelroute in verschillende lengtes. Check altijd de website van de DOC of een gebied en/of wandelroute beschikbaar is.

Favoriete adresje voor … Kamperen!

DOC

121 Ardmore Street

Franz Josef, Nieuw Zeeland

Gezellig klein café met een verwarmd terras. De pizza met champignons en walnoten is echt een aanrader. Hulp nodig bij het kiezen van een drankje? Het persoon helpt je graag verder!

Favoriete adresje voor … Museum!

Pounamu Pathway – Māwhera

43 Tainui Street

Greymouth, Nieuw Zeeland

Gezellig klein café met een verwarmd terras. De pizza met champignons en walnoten is echt een aanrader. Hulp nodig bij het kiezen van een drankje? Het persoon helpt je graag verder!

Favoriete adresje voor … Kamperen!

Punakaiki Beach Camp

5 Owen Street

Punakaiki, Nieuw Zeeland

Knappe camping naast het strand. De faciliteiten zijn schoon en op de camping staat een foodcart, naast de camping is de lokale kroeg waar je ook terecht kan voor eten en drinken van ontbijt tot avondeten. Deze camping is zeer centraal gelegen ten opzichte van de ‘Pancake Rocks & Blowhole’ en de rest van de Westkust.

Favoriete adresje voor … Natuur!

Pancake Rocks & Blowhole

Punakaiki, Nieuw Zeeland

Echt fantastische natuur, zo bijzonder weer … hoe is dit ontstaan vraag ik me dan direct af! De wandeling door dit gebied maakt een rondje, helaas is deze niet toegankelijk voor rolstoelen, kinderwagens, rollators, etc of mensen die slecht ter been zijn. Gelukkig is een deel van het wandelpad wel toegankelijk gemaakt zodat er overal eigenlijk wel te genieten valt!

Favoriete adresje voor … Bier!

Shortjaw Brewing, Bar & Taproom

10 Lyndhurst Street

Punakaiki, Nieuw Zeeland

Niet onze stijl bieren, wel ontzetten enthousiast persoon en goede muziek.

Favoriete adresje voor … Koffie en lunch!

J’s Cafe

160 Palmerston Street

Westport, Nieuw Zeeland

Tof lunchcafé in het centrum van Westport. De broodjes, panins’s, etc zijn allemaal al klaar gemaakt bij binnenkomst. Na bestellen worden ze lekker warm gemaakt en komen ze vanzelf richting je tafel, niet dat ze pootjes hebben gekregen maar omdat het vriendelijke personeel het even langs komt brengen..

Favoriete adresje voor … Camping!

Gentle Annie Seaside Accommodation

298 De Malmanches Road

Mokihinui, Nieuw Zeeland

Wat een super toffe plek. Aan het strand, kies de unpowered sites als je kan want daar heb je echt veel betere plekken dan die met stroom dichtbij de faciliteiten. De faciliteiten zien er super tof uit, soort van buitendouches waar je wel een twee dollar munt in moet doen voor een douche van 5 minuten. De toiletten hebben wel een afdakje zodat je droog kan zitten. Beide hebben overigens gewoon een deur die op slot kan, dus voldoende privacy!

Ook heeft Gentle Annie een klein cafe, The Cow Shed, waar je koffie kan drinken en wat kleine etenswaren zoals pies kan nuttigen. Het personeel is altijd in voor een praatje. Ook kan je in de omgeving goed terecht voor mooie wandelingen en activisten zoals fietsen en vissen.