Walvissen, walvissen en nog eens walvissen. Iedereen die mij kent weet dat ik ontzettend van walvissen hou, eigenlijk van al het leven in zee. Waar ook ter wereld, als er maar ergens een walvis tour is, wil ik die doen. Symen belt me er zelfs soms voor wakker midden, dit was in 2012 toen we met de Prinsendam Drake Passage aan het oversteken waren naar Antarctica en Symen nachts op wacht stond en een springende walvis tegen kwam. Deze was recht voor het schip, dus uitwijken maar. Symen liet heel toevallig z’n keus vallen om de walvis aan stuurboord te houden, en heel toevallig hadden wij toentertijd een hutje aan stuurboord. Dus Symen belt mij om half 4 in de vroege ochtend wakker en zegt dat ik uit mn raam moet kijken. Ik nam natuurlijk nog volledig in slaap op met huh wat, ja kijk nu uit je raam kreeg ik aan de andere kant van de lijn te horen. En jawel, recht voor mijn neus! Op nog geen 25 meter afstand sprong deze bultrug helemaal uit het water met als resultaat dat ik niet meer kon slapen. Ik kan jullie nog veel meer vervelen met zoveel verhalen over hoe en waar ik walvissen heb gezien overal ter wereld! Maar daar gaat het vandaag niet over. Al zal ik onderaan deze blog wel een aantal links naar eerdere blogs toevoegen, waar ik een aantal van mijn walvis avonturen in heb beschreven. Vandaag gaat het over Kaikoura!

Door alle gave ontmoetingen met walvissen die we eerder hebben gehad, en recent nog in Antarctica, was het besluit gevallen om Kaikoura over te slaan. In een klein bootje de zee op gaan zal hoogstwaarschijnlijk een teleurstelling worden met wat we nog niet zolang geleden hebben gezien. En toen kwam daar het moment dat ik de tip kreeg van Wings over Whales, een familie bedrijf die dagelijks vluchten maken boven de zee voor de kust van Kaikoura om walvissen te spotten. Van bovenaf! En zo stond Kaikoura binnen een paar luttele seconden bovenaan de lijst met het ‘moeten we doen’ vinkje erachter. Als je walvissen vanaf een schip of tourboot ziet zie je vaak alleen de staart, de rugvin of een flipper. Tijdens een Antarctica cruise, januari 2024, werd met me gedeeld dat het toch wel een teleurstelling was hoe klein de walvissen eigenlijk waren. Nou … ik vind zo’n 20 meter aardig wat! Het is die boot die het perspectief zo vreemd maakt. Wanneer je eroverheen vliegt, zo te zien op de foto’s van Wings over Whales, zie je eigenlijk pas het hele formaat van zo’n dier. Kaikoura is echt de ideale locatie om walvissen te spotten, ze hebben hier een vaste populatie potvissen. Het patroon van de potvissen is dat ze gemiddeld 45-60 minuten onder water zijn en dan 10 minuten op de oppervlakte drijven om voldoende zuurstof in te nemen zodat ze daarna weer voor lange tijd onder kunnen. Ideaal dus om ze al vliegend te bekijken.

En zo gingen wij vanmiddag naar het vliegveld, eerst had Symen heerlijke wentelteefjes gebakken. Het brood wordt hier snel droog en het beste dat je kan doen met oud brood, behalve aan de eendjes voeren, is wentelteefjes maken! Het waren wel een beetje beholpen wentelteefjes, want vanille suiker konden we in de supermarkt niet vinden. Het werd vervangen door vanille extract, ruiken we bij opendraaien toch eerst een sterke alcohol geur. Blijkt er 5% alcohol in de substantie te zitten, gelukkig verdampt dat wel tijdens het bakken. Donkere basterd suiker, thuis hebben we het altijd in de voorraad la staan … hier konden we niets vinden dat er op leek. Dus moesten we het doen met reguliere suiker. Ondanks de aanpassingen smaakte het er niet minder om en was het een zeer goede bodem voor de activiteit van vandaag.

Bij binnenkomst werden we ontvangen door een heel comité achter de balie van de receptie. Al snel kwam er een nogal brutale vraag over de balie rollen, ons gewicht! Met enige aarzeling namen we plaats op de weegschaal, toch even gevraagd wat de cijfers waren en het is ons nu ook duidelijk hoe het komt dat onze broeken afzakken. Na het invullen van informatie en tekenen van formulieren konden we plaatsnemen aan de tafel en wat koffie of thee pakken. Niet al te lang moesten we wachten tot ook de andere twee deelnemers er waren en de veiligheidsbriefing gestart werd. Zo’n originele hadden we nog nooit gezien en de extra informatie over de walvissen hier was zeer interessant. En daar gingen we, reddingsvest aan voor de tijd over het water en op naar het vliegtuig!

Voor we het wisten was het hele avontuur voorbij, die 30 minuten in de lucht leken meer op 30 snelle seconden. Wat een bijzondere ervaring! Er werd gevraagd wie er voorin wou zetten, normaal ben ik niet zo brutaal, nu is het zo dat ik aan het proberen ben wat vaker te zeggen wat ik graag zou willen, en co-piloot spelen wou ik wel! Mocht aan geen knopjes zitten en de voornaamste werkzaamheden van een co-piloot in deze vliegtuigjes is walvissen spotten, dat kan ik wel! Het begon makkelijk, honderden dolfijnen zwommen onder ons langs. Het soort, dusky dolfijnen, dat er van houd om acrobatische sprongen uit het water te maken. Zelfs vanuit de lucht een zeer bijzondere gezicht, vanaf hier is het formaat van deze groepen pas echt duidelijk! Verbazing kwam vooral opzetten bij het zien van de sporen die deze grote groep achterliet, vanaf de kant of een boot is het zien van de kleuren van het water zo ontzettend lastig en hier zie je de diverse kleuren van het water, het zand van de bodem, etc voor je ogen mengen. Nu komt direct de vraag, zouden de suppers en kayakkers dat ook hebben gezien? Het antwoord weet ik eigenlijk wel, ze hadden er geen oog voor! Sinds vanmorgen zwemt er een bultrug in de baai, moeilijk om dit exemplaar te spotten was het eigenlijk niet. Volg al het verkeer op het water, in dit geval vooral de paddleboarders en mensen in kajaks, en blijf daar een tijdje de zee af speuren. En daar kwam hij, zeer sierlijk dreef hij op het oppervlak van het water. Jeetje mina, wat een bijzondere ervaring is dit! Jammer genoeg gingen we al na zeer korte tijd weer door via de dolfijnen opzoek naar de potvissen. Met pijn in m’n hart moet ik bekennen dat we die niet hebben gezien, had goede hoop en het blijft toch de natuur en die komt en gaat wanneer ze wilt. Op de terugweg konden we nog een paar minuten boven de voedende bultrug blijven hangen, hem uit het water zien komen om te eten is vanaf hier zo indrukwekkend. Alleen m’n enthousiasme moest gematigd worden, want van de Britse dame in het vliegtuigje droop de teleurstelling af. Deze reis ziet ze nergens de dieren in het wild die daar wonen, ze zei helemaal geen hoge verwachtingen te hebben … dan zou je toch denken dat het geweldig is dat we een bultrug hebben gezien en minder erg dat de potvis even op vakantie bleek? Voor deze dame niet. Gelukkig konden we de pijn wat verzachten met het delen van wat foto’s en zagen we het echtpaar later in de middag een ijsje eten op de camping. 

Dat was het dan voor de dag, avontuur voorbij, dat hadden we gedacht! Elke ochtend bij uitchecken staan er lange files voor de stort plek op de camping, waar je het vieze water en de inhoud van het toilet kan lozen. Zodoende dat we eigenlijk altijd de middag voordat we vertrekken van de camping dit huishoudelijke klusje doen. Symen kwam aanrijden met de camper, ik had de weg afgesneden en stond daar met slang en al op hem te wachten, en wat hing de KEA toch scheef. Geen idee wat Symen aan het doen was, goed leek het niet. Binnen aanzienlijke tijd realiseerde we ons dat we een bijna volledige lege voorband hadden. Snel terug naar ons plekje zat er niet in, eerst via het benzinestation waar werd bevestigd dat we ruim de helft van onze lucht hadden verloren. En zo hingen we net voor de zon onderging met de verhuurder aan de telefoon hoe we dit gaan oplossen. Daar kwam uit, de volgende ochtend langs de garage en de band te laten repareren met een plug erin. Symen kon nog net voor sluitingstijd een afspraak met de lieve man maken voor de volgende dag. Kan je nu al vertellen, dit verhaaltje krijgt een staartje al hadden we daar totaal geen idee van op het moment dat we te bed gingen!

Enkele blogs waarin ik heb geschreven over Walvissen:

https://muisopreis.nl/2012/02/02/antarctica/

https://muisopreis.nl/2012/08/27/akureyri-ijsland/

https://muisopreis.nl/2013/07/21/een-dagje-bijna-zonder-walvissen/

https://muisopreis.nl/2013/07/07/glacier-bay-2/

https://muisopreis.nl/2019/08/13/akureyri-walvissen-en-thermische-baden/

https://muisopreis.nl/2023/02/14/antarctica-niet-met-woorden-te-beschrijven/

https://muisopreis.nl/2023/12/28/antarctica-2/

https://muisopreis.nl/2023/01/25/antarctica-vier-dagen-puur-genieten/

https://muisopreis.nl/2024/01/20/antarctica-3/

Favoriete adresje voor … Kamperen!

Top10 camping Kaikoura

230 Vanguard Street

Kaikoura, Nieuw Zeeland

Knappe camping, met gratis half uurtje hottub voor z’n gasten. Alles is schoon en de badkamers bezitten heerlijke ruime warme douches. De plekke zijn groot genoeg en de meeste hebben een picknick tafel waar je op mooie dagen aan kan zitten.

Favoriete adresje voor … Walvissen!

Wings over Whales

230 Vanguard Street

Kaikoura, Nieuw Zeeland

Daar zijn geen worden voor! Elke cent meer dan waard, wel goed om te weten dat Wings over Whales geen garantie geeft voor het zien van dolfijnen, walvissen, etc. Voor ons was dit geen probleem, wel handig om te weten!